Martijn Schraven (1978) is freelance journalist, tekstschrijver, lezer en liefhebber van muziek die al lang niet meer gemaakt wordt. Maar eerst en vooral papa. Thuispapa, om precies te zijn. Dat léék ooit een heel logische keuze. Met regelmaat geeft hij middels zijn columns een inkijkje in zijn dagelijkse beslommeringen.
Vriendinnenboekje
In mijn werk kan de AVG, beter bekend als de privacywet, nogal een pain in the ass zijn. Niet dat er iets mis is met het idee er achter, het is alleen simpelweg onhandig. Vooral wanneer er kinderen in het spel zijn. En nou valt het voor mij als schrijvend journalist nog mee, aangezien er de ongeschreven regel is dat het prima is om kinderen alleen bij de voornaam te noemen. Voor mijn fotograferende collega’s levert een verhaal op een school bijna altijd gedoe op. Pietje mag van zijn ouders op de foto, terwijl de ouders van Elsje onder geen beding willen dat hun kroost in beeld komt. Het is ieders goed recht om dit zelf te bepalen natuurlijk. Privacy is een groot goed en als ouder mag je die van je kind beschermen. Hoe anders wordt het echter wanneer de vriendinnenboekjes uit de rugzakjes getoverd worden. Ouders die hun kinds achternaam nergens benoemd willen hebben, delen hierin zonder nadenken naam, toenaam, telefoonnummer, foto en het obligatie lijstje met voorkeuren voor films, eten en dieren.
Na een paar weken van hand-tot-hand gegaan te zijn, is het boekje van Lizzy weer eens thuis. We lezen het samen nog eens door. Ik ben direct fan van Boyke. Fan van skate-muziek en later wordt hij Ninja. In mijn vriendenboekje stond vroeger dat ik Luke Skywalker wilde worden. Later zou ik ontdekken dat de vacatures voor Jedi dun gezaaid zijn. Ik herinner me ook nog dat ik om onduidelijke reden indertijd in liet vullen dat ik vissticks het lekkerste eten vond. Veruit de leukste vraag om door kleuters te laten beantwoorden is: ‘Ik vind jou zo leuk omdat…’. Al is het alleen al omdat je een antwoord kunt krijgen als: omdat ik in jouw vriendenboekje mag schrijven. Lotjes antwoord ‘Omdat je niks verklapt aan de juf’ leidt tot een kort gesprekje tussen mij en mijn dochter over wát er dan zoal niet verklapt wordt aan de juf. Lizzy blijkt echter echt geen klikspaan en houdt vol dat er nooit dingen gedaan worden die de juf niet mag weten. Van het antwoord van Evi smelt ik simpelweg. Ik vind jou zo leuk, omdat ik met je wil trouwen., staat er. Helemaal geweldig. Twintig jaar na de bekrachtiging van het eerste homohuwelijk in ons land. Credits ook voor de mama van Evi die dit antwoord gewoon genoteerd heeft zoals het gegeven is, zonder haar dochter te pushen iets anders te kiezen. Een bladzijde verder staat Dilana. Bij haar antwoord op dezelfde vraag verslik ik me bijna in m’n koffie. Met het antwoord van Evi nog in het hoofd, lees ik haar antwoord net even verkeerd. ‘Omdat ik zo goed poesje met je kan spelen’, staat er.
Tekst: Martijn Schraven
Illustratie: Pix4Profs / Jules Calis
