BAVEL – Het aftellen kan beginnen. Gerda Hoppenbrouwers maakt komende zondag haar debuut op de marathon. Een grote ronde vanuit Made via Oosterhout, Teteringen, Breda en Terheijden en terug. De volle 42,2 km, volledig self-supported. Maar wat het écht bijzonder maakt is dat ze dit op haar Frame Runner doet, precies één dag voor een allesbeslissende operatie. Want of ze daarna ooit nog zoiets zal kunnen, is maar zeer de vraag.
,,Het begon allemaal ergens in 2013 of 2014. Ik had allerlei sporten gedaan maar hardlopen, dat hield ik nooit echt lang vol. Tot een kennis me aanraadde om de opstartgroep van Loopvereniging TOF in Breda uit te proberen. Want als je begint met lopen moet je het niet een paar keertjes doen, maar gewoon 13 weken. Het begin, daar moet je echt doorheen en dan wordt het leuk.” Het was een schot in de roos, Gerda vond veel gelijkgestemden bij de vereniging en zette door: ,,Ik deed best lang over de 5 km, daarna ging ik door voor de 10 km en de Singelloop halve marathon.” Gerda liep de halve uit, maar haar enkelklachten – die toen al een tijdje speelden – werden steeds erger. Een operatie volgde, waarna ze het nieuws kreeg nooit meer te mogen hardlopen. ,,Dat was best een klap ja.”
Ze bleef betrokken bij de sport. Om haar loopmaatjes aan te moedigen bezocht ze later dat jaar de Tof kerstcross in de omgeving van Galder. Daar kwam ze in contact met Mies Kuipers van Atletiekvereniging Sprint in Breda. Die zei tegen haar dat het verstandig was om te kijken naar een andere sport. Ze nodigde Gerda uit om bij Sprint mee te doen met “Frame Running”, waar ze een Frame Runner (soort loopfiets maar dan stabieler, met 3 in plaats van 2 wielen) kon lenen en meetrainen op de atletiekbaan. ,,Het beviel me heel goed, maar het was ook behoorlijk duur. Gelukkig kon ik er toch eentje aanschaffen met hulp van de WMO. Mijn trainster hielp me met de aanvraag en motivatie. Ik wilde zo graag blijven sporten!”
Vanuit haar omgeving waren de reacties positief, maar als ze op straat met haar Frame Runner voorbij kwam was ze een opvallende verschijning. Dat maakt haar gelukkig niet uit: ,,Het brengt me zoveel. Weet je, ik ben echt anders gaan denken over bewegen. Nu geniet ik veel meer van de lange afstanden en met name om nog steeds zelfstandig op pad te kunnen gaan in de buitenlucht. Ik merk dat ik steeds meer het tempo los laat en probeer te lopen op gevoel. Soms stop ik zelfs weleens om een fotootje te maken onderweg.”
Gerda realiseert zich dat ze echt heeft leren genieten van iets wat ze nooit gekend had als ze geen beperking had gehad. En nu wil ze er nog één keer alles uit halen, juist nu ze van haar arts begreep dat het maar zeer de vraag is of het hierna ooit nog kan. ,,Ook al is het dan geen officiële wedstrijd-marathon, ik heb hem dan wel gelopen. En daarmee hoop ik ook andere mensen te inspireren. Ze te laten zien dat je, als je niet meer kunt hardlopen, er toch nog iets is wat je kunt doen wat daar heel dicht bij in de buurt komt. Op dit moment worden er bijvoorbeeld ook Nederlandse oorlogsveteranen in Saudi-Arabië getraind door mijn trainster Mies. Er zijn altijd mogelijkheden.”
Ongeacht de eindtijd hoopt Gerda de marathon gewoon uit te lopen. Samen met een groep heel lieve vrienden die de route gecontroleerd hebben, verzorgingsposten klaar zetten onderweg en toezien op de verkeersveiligheid. Ze is er klaar voor!
Tekst: Eline Terpstra
Foto’s: Privécollectie Gerda Hoppenbrouwers
